Okazała fasada zachodnia kościoła św. Wojciecha powstała prawdopodobnie w 2. połowie XV wieku, kiedy przedłużono nawę świątyni o dodatkowe przęsło zachodnie. Fasada jest zwieńczona ceglanym fryzem arkadkowym i późnogotyckim szczytem schodkowo-sterczynowym, który charakteryzuje się bogatymi detalami architektonicznymi. Trójdzielne pionowe blendy szczytu są rozdzielone ozdobnymi ażurowymi fryzami z motywem czwórliścia – wykonanymi z kształtek ceglanych. Artykulację pionową szczytu stanowi siedem lizen, które przechodzą w sterczyny, czyli pionowe elementy dekoracyjne zakończone kwiatonami, a także niewielkie trójkątne szczyciki wieńczące każde z pionowych pól szczytu fasady. Ponadto dwie narożne przypory kościoła zostały zwieńczone czworobocznymi wieżyczkami z ostrosłupowymi hełmami.

Ostrołukowy, profilowany portal główny świątyni powstał zapewne około 1300 roku i pod koniec XV wieku został wtórnie zamontowany w nowo powstałej fasadzie zachodniej. W literaturze wskazuje się, że portal pochodzi z okresu budowy prezbiterium (przełom XIII i XIV wieku) i zastąpił wcześniejszy portal, który mógł powstać w latach 50. XIII wieku. Charakterystyczne formy laskowania i cylindryczne kolumienki wykazują podobieństwo do portali w prezbiterium kościoła.

Fasadę zdobi również okazałe, zamknięte ostrołukowo okno wypełnione maswerkiem z motywami czwórliścia i trójliścia, który prawdopodobnie powstał w trakcie renowacji kościoła na przełomie XIX i XX wieku. Na wysokości parapetu okna został poprowadzony gzyms, stanowiący dodatkowy element artykulacji poziomej fasady.