Prawdopodobnie sarkofag powstał niedługo po przedwczesnej śmierci hrabiny Marii Eleonory von Haugwitz w 1736 roku, stąd może być datowany na koniec 30. XVIII wieku. Do współczesności zachowało się białe gruntowanie i fragmenty polichromii sarkofagu, który został wykonany z piaskowca. 

Kamienny sarkofag wspiera się na sześciu nóżkach w formie uskrzydlonych głów anielskich, z których cztery znajdują się na jego narożach. Krótsze boki wieka sarkofagu zdobią dwie tarcze herbowe pod wspólną koroną rangową – herb Haugwitzów i herb rodu Nostitz-Rieneck. Na dłuższym boku wieka znajduje się rozbudowana inskrypcja, która zawiera pochwałę życia zmarłej, a wierzchnią część wieka zdobi płaskorzeźbiony krzyż łaciński o ramionach zakończonych motywem trójliścia – tzw. krzyż trójlistny. 

Krótsze boki sarkofagu szczelnie wypełnia ornament wstęgowo-cęgowy (tzw. ornament regencyjny – charakterystyczny dla okresu 1. połowy XVIII w.), a także ornament lambrekinowy – motyw dekoracyjny naśladujący lambrekin, czyli ozdobny element w formie pasa wyciętego w zęby i zdobionego frędzlami. Natomiast dłuższe boki zdobi pięć tarcz herbowych, które należą do rodziców, dziadków i pradziadków Marii Eleonory von Haugwitz. Od strony wejścia do krypty ukazano, kolejno od lewej, herby przodków hrabiny od strony ojca – hrabiego Johanna Karla von Nostitz-Rieneck (ojca), hrabiego Christopha Wenzela von Nostitz-Rieneck (dziadka), hrabiny Marii Juliany von Nostitz – z domu von Mettich (babki), barona Ottona von Nostitz (pradziadka) i Barbary Kathariny von Wachtel (prababka). Na przeciwległym boku sarkofagu przedstawiono herby przodków Marii Eleonory von Haugwitz od strony matki – hrabiny Marii Maximiliany von Nostitz-Rieneck – z domu von Sinzendorf, hrabiego Rudolfa II von Sinzendorf (dziadka), hrabiny Evy Susanny von Zindendorf-Pottendorf (babki), barona Augusta von Sinzendorf (pradziadka) i Elisabeth von Sinzendorf – z domu von Trautmannsdorf (prababki).