Tablica wmurowana w ścianę i kamienna figura aniołka, która znajduje się w dalszej części krypty loretańskiej,  pochodzą z epitafium Marii Eleonory von Haugwitz – umieszczonego na ścianie zachodniej w południowym ramieniu transeptu. Epitafium zostało wykonane z szarego marmuru śląskiego i przyjęło formę stosunkowo rozbudowanej struktury architektonicznej, której środek zajmuje owalna tablica inskrypcyjna z obramieniem w formie dwóch skrzydlatych węży. Po obu stronach tablicy znajdują się, ustawione ukośnie, wolutowe pilastry, które podtrzymują gzyms i przerwany przyczółek, a całość wspiera się na dwóch konsolach.

Okazałe marmurowe epitafium zdobiły niegdyś cztery putta, z których dwa były umieszczone na wolutach pilastrów, a pozostała para była umiejscowiona na wolutach przyczółka epitafium. Niestety, do współczesności zachowała się tylko jedna figura putta – eksponowana w kaplicy loretańskiej. Sposób przedstawienia puttów miał wyrażać żałobę po przedwczesnej śmierci hrabiny, a jednocześnie podkreślać marność życia doczesnego, dlatego putto lewą ręką ociera, przy pomocy chustki, łzy z oczu, a prawą ręką podtrzymuje czaszkę – symbol przemijania i nieuchronności śmierci.